Ogladamy film o wyprawie grupy Norwegow do ziemi Fransa Josefa, na polnocnych krancach swiata. Podczas wedrowki przez sniezne pustkowia zatrzymuja sie na chwile w pustym opuszczonym domu i ciekawie przygladaja sie wszystkiemu, co mozna w nim znalezc. Szczegolnie – jedzeniu, np.starym puszkom, ktore nadaja sie jeszcze, by je wykorzystac na kolejny posilek. W pewnym momencie zblizenie kamery – i chyba tylko ja potrafie dobrze przeczytac to, co widoczne jest na opakowaniu – Kasza Mazurska!! Ach, wiec i tu bylismy, mysle sobie, gdy juz udaje sie mi opanowac pierwszy wybuch smiechu. Z perspektywy mieszkania poza Polska poznaje lepiej polski charakter. Jestesmy zawzieci, nie poddajemy sie tak latwo, wszedzie potrafimy dotrzec, nawet na najdalszy koniec swiata!